OS PROGRAMAS DE EDICIÓN E RETOQUE DE IMAXEN DIXITAL

Hoxe existen numerosos programas de edición de imaxen dixital, ata o punto de que é dificil atopar alguén que non teña retocado algunha foto, ou que non fixera unha imaxen utilizando un deste programas.

Moitas cámaras de fotos, escáners ou periféricos varios permiten utilizar un software propio que permite traballar coas fotos obtidas ou dixitalizadas con eles.

O windows e os sietemas operativos freeware, como o UBUNTU, o usado no colexio, trae por defecto algún programa deste tipo, caso do PAINT.

A nivel profesional, sen dúbida, o rei é:

O ADOBE PHOTOSHOP... é o máis utilizado e recoñecido programa de edición de imaxen dixital.

Creado en 1990 inicialmente para ordenadores MacIntosh, o seu uso xeralizouse cando tamén comezou a utilizarse nos PCs.

O seu sitio web oficial é ESTE, e tamén podemos ver neste outro ENLACE aos mellores artistas que sacaron partido a este completísimo programa.

Existen moitas aplicacións similares, moitas delas imitacións, do Photoshop, e algunhas delas gratuítos, que podemos atopar neste outro ENLACE.

CÓMO O FIXERON OS ARTISTAS

Aquí podemos ver imaxes de artistas que utilizan o Photoshop ou programas similares de edición de imaxen.

A descontextualización e a ironía e o humor son ingredientes habituais nestas imaxes no que o retoque é evidente a nivel conceptual, máis non a nivel visual.

A primeira imaxen é de David Bellochio, e a seguna de Leao Branco, que como vemos é unha imaxen publicitaria, reino absoluto do Photoshop

Tamén é interesante ver como alguén pode facer unha réplica dunha obra de arte da pintura como A Mona Lisa, de Leonardo, utilizando un sinxelo e simple programa como o PAINT, aparentemente unha ferramenta pouco potente.

Isto é unha demostración de que conseguir bos resultados, e facer cousas interesantes non é só cuestión de cartos, nin de grandes infraestructuras (o vemos tamén con cámaras estenopeicas), senón sobre todo de IMAXINACIÓN e traballo


.

CÓMO O FIXERON OS ALUMNOS

Unha das máis impactantes imaxes feitas na aula foi a da alumna de 4º da ESO, Fátima Rosende, que se meteu (fotogréficamente falando) nas fauces desta enorme quenlla.

Terroríficamente boa imaxen...

Arancha trasladouse, fotoshopicamente falando a entrega dos Oscar, onde recibiu unha boa nota por esta metafotografía, na que é fotografíada dentro da foto.

Para que imos gastar cartos e esforzos no ximnasio, se podemos facer o que fixo Bruno...pórnos cachas na pantalla...?...que hoxe en día, é casi máis importante que selo na realidade...
José Quinteiro levou ás vacas á praia...supónse que a unha nudista, porque esta vaca non leva biquini.
Silvia leva as súas amigas ao Caribe, sin gastar un duro, só co ordenador. Aquí vemos a Carolina comprobando a resistencia da madeira dos árboles da praia. Alí atopou a vaca de José Quinteiro.
Brais tamén foi de vacacións a montaña, sen moverse (ou casi) da cadeira da aula...Alí, no metaespazo, amósanos a posta de sol.
Darío Rey fixo uns dos mellores retoques na aula de informática, e presentounos a definitiva fichaxe do Real Madrid, nun intento desesperado de gañar algo: BOB ESPONXA

Diego Rodriguez meteuse a disputar o campionato mundial de boxeo, entrenando moito co rato.

E para rematar, unhas cantas imaxes nas que os alumnos fan de ciruxáns estéticos (é un dicir) coas fotos de eles mesmos, dos seus compañeiros e ata coa do profesor. Nalgúns casos son retoques moi evidentes e noutros están tan ben feitos, que quen non coñeza a estes alumnos non saberá realmente que algunha das caras que aquí vense son en realidade recauchuitados de varias .

autoretrato de Fernando con Tomás, con gafas fotoshoperas
Natalia presta o seu pelo para a ocasión a unha mestura de Carolina e algún alumno máis
Diego Fernández tamén lle fai unha cara nova a Iván Darío, con anacos de outros alumnos
O pelo de Natalia, que tivo moito éxito, quédalle moi ben ao profesor, que tamén é tuneado cunha boca de alguén que tiña unha de sobra. O retoque é de Fátima Rosende
Nun retoque extraordinariamente bo, Diego Montaña ponlle unha barba a Asier que parece súa...pero é do profesor.

Carolina e Lucía e Daniel mesturan as súas belezas nesta imaxen, feita pola propia Lucía Catro
Con anacos de varios alumnos e o profesor, Bruno construeu este peculiar ser.
Brais crea este auténtico (aínda que guapo) Frankestein. Non sabemos si darlle un bico o escapar correndo

Fátima fai un auténtico collage de caras nesta outra foto

NOVOS SOPORTES INFORMÁTICOS

Que estamos a asistir a unha revolución dixital dende hai tempo é un feito, que isto é algo que non para e que se está a meter en todos os ocos das nosas vidas, tamén.

O mundo dixital xa é o centro do noso ocio, da meirande parte da tecnoloxía que usamos, e pouco a pouco, vai chegando tamén o ensino.

Poderedes ver nas aulas dalgúns cursos miniordenadores e proxectores, e veredes que, aínda que tímida e tardiamente, a escola acaba por abrirse a tecnoloxías de creación e difusión de contidos que nos fan a vida máis sinxela a todos.

Imos ver que a informática non é só o que ten que ver cos ordenadores, e que están xurdindo novos aparellos e sistemas operativos interesantes...

que son...?

...as TABLETAS?

Pódense usar para navegar en internet, e para ler libros,

documentos ou prensa.

Tamén admiten instalación de aplicacións que as

poden facer máis versátiles.

Permiten a lectura en varios ambos sentidos, e resultan un modo moi util de almacenar libros e contidos audiovisuais en moi pouco espazo.

O Ipad é a tableta de Apple.

Usa sistema Operativo propio (iOS)

Non ten entrada USB nin admite outra conexión que non sexa cun ordenador, co que se comunica a través do Itunes.

As aplicacións poden baixarse, a meirande parte pagando, do APP STORE, onde tamén se poden comprar os libros.

Aínda que Apple segue a representar a avangarda de calidade e fiabilidade, é CARO e pouco versatil e compatible con outros aparellos.

Está a ser a tableta máis vendida, e o buque insignia desta tecnoloxía.

A lectura na súa pantalla é moi comoda, moito máis que nun ordenador. Pode ler libros ou PDFs

A XOOM de MOTOROLA usa un sistema operativo de GOOGLE, o gran competidor de Apple, chamado ANDROID.

E máis versátil, máis barata e algo máis grande que o ipad, aínda que non ten a sua sona de calidade.

Ademáis, GOOGLE tomou ventaxa respecto dos editores e creadores de contidos, que non ven con bos ollos a actitud de Apple, que cobra un 30 por cento de PVP dos contidos que ofrece, e deixa ao marxe aos editores respecto a suscripción de clientes.

As condicións que ofrece GOOGLE son mellores para editores e iso pode incidir nunha futura standarización do mercado

A Galaxy Tab de SAMSUNG é outra opción, tamén de sistema operativo ANDROID, (de Google), é máis pequena que o Ipad e o Xoom, e permite algunhas opcións de serie como a tecnoloxía 3g

Outras tabletas que usan o ANDROID de Google son:

VIA

QOOQ

(francesa), especialmente

pensada para a cociña

TOSHIBA, de momento só un prototipo

Outras tabletas e outros sistemas operativos

KINDLE de Amazon (gran empresa de comercio online)

NOOK COLOR, tableta desenvolvida pola gran empresa librera americana BARNES and NOBLE

ORBYT é unha aplicación española que permite ler a prensa do grupo Unidad Editorial (EL MUNDO)

...os SMARTPHONES?

Teléfonos móviles que admiten ser programados e polo tanto poden ampliar as súas funcións e capacidade.

Algúns exemplos de teléfonos denominados intelixentes :

Serie MOTO Q de Motorola, Nokia series E e series N, BlackBerry, iPhone, Nexus One e Sony Xperia

Os sistemas operativos para móvil máis usados nos teléfonos intelixentes son (datos de novembro de 2010):

Symbian OS 36,6% (44,6% en 2009)

Android 25,5% (3,5% en 2009)

iOS 16,7% (17,1% en 2009)

BlackBerry OS 14,8% (20,7% en 2009)

Windows Mobile 2,8% (7,9% en 2009)

Bada OS

...os MINIPORTÁTILES/ NETBOOKS?

Ordenadores portátiles con usos máis específicos que os ordenadores normales (ensino, por exemplo) e sistemas operativos que os fan máis limitados en canto a compatibilidade, aínda que máis cómodos de usar, e sobre todo, de transportar.

Compiten no mercado coas TABLETAS e teñen unhas características similares, aínda que lles falta o compoñente máis característico delas, a pantalla táctil

Todos estos novos soportes aínda non chegaron á estandarización e establización comercial que tiveron os ordenadores, e haberá que agardar a ver cal é a resposta do público, e cal ou cales deles acadan realmente o mérito de entrar definitivamente nas nosas vidas.

Méritos non lles faltan a ningún...nin aos que virán

TRAMPANTOLLOS

Non sei si está é a tradución correcta ao galego do francés trompe lóeil ou do castelán trampantojo, pero o caso é que vouvos falar dos trampantollos, as trampas de ollo, moipopulares en toda a historia do arte.

Son xogos visuais nos que o artista, normalmente pintor muralista, crea unha falsa sensación de espazo mediante o uso da perspectiva con formas e obxetos dun tamaño similar

ao dos obxetos reais.

Estas falsas sensacións espaciais lógranse con un pro

fundo coñecemento das leis da perspectiva cónica, e as veces valéndose de inestimables axudas como a dun proxector.

COMO O FIXERON OS ARTISTAS

Como exemplos de artistas adicados a pintar trampantollos en muros temos a JOHN PUGH, do que vemos unhas pequenas mostras do seu traballo

Ainda que quizais o máis coñecido sea Julian Beever, un artista británico que xoga viasualmente no chan coa perspectiva simulada, coa dificultade de que os seus debuxos están feitos para verse NON EN PLANO, SENÓN TAMÉN EN PERSPECTIVA, o que fai que o artista teña que calcular a percepción do espectador dun xeito moito máis complicado.

Aquí temos uns cantos exemplos de este artista urbán, que traballa só con tizas e sempre en rúas e no exterior

Os trampantollos NON son un invento nada actual, nin teñen que ver, ao menos no seu nacemento, coa cultura urbana, senón que se remontan á antiguidade, e tiveron moito uso nas bóvedas e cúpulas das catedrais e igrexas, sempre coa intención de ampliar ilusoriamente o espazo.

Podemos ver máis exemplos de trampantollos, un deles nunha rúa de Madrid.

E reflexionar sobre o carácter de ENGANO que, dalgún xeito, ten sempre a arte, e non só a arte visual, algo que faise evidente nos trampantollos, pero que é común a calquera manifestación artística, en maior o menor medida.

Porque, pensemos nisto...que película, obra de teatro, novela, cadro....non nos minte?...

Non é a arte un xeito de contar mentiras, no que artista e espectador xogan sempre (ou case sempre) conscientemente...?

CÓMO O FIXERON OS ALUMNOS

Os últimos días do curso 2008-2009 foron unhas datas ideais para pintar nos muros do colexio os murais gañadores do CONCURSO DE IDEAS que se fixo entre os alumnos de 3º.

O gañador foi este deseño de RUBÉN DE LA FUENTE, de 3º diversificación, que aproveitaba a esquina que facían dous muros para representar o río Santaia en perspectiva.

Os propios alumnos de 3º pintaron a pared, co resultado que vedes (tamén noutra foto podedes ver o muro ANTES de pintar)

JUAN PABLO ETCHEVERRY

http://www.juanpabloetcheverry.com/

Non moita xente sabe que un dos máis recoñecidos artistas do mundo da animación é galego, e vive aquí mesmiño, en Santiago.

Juan Pablo Etcheverry é, a pesar de ser moi novo, o artista galego máis premiado, pero sobre todo, é o gran mago da stop motion, un narrador, un contador de historias como poucos, e un auténtico xenio neste peculiar mundo de plastilina en movemento.

Tivemos a sorte de telo, por dúas veces, con nós, no colexio de Touro, onde explicou os alumnos como facer (aparentemente) maxia con só unha webcam e un ordenador.

Sumerxirse no seu mundo é toda unha experiencia para os sentidos.

Aparte da súa web, que encabeza esta entrada, aquí podes ver máis cousas:

Minotauromaquia, un dos seus curtametraxes de máis sona

E este vídeo que fixo para o grupo Radiohead.

Podes atopar na rede moitas máis cousas de el, ...e lembra o seu nome, porque moitas máis estan por vir, e ti por disfrutalas...

O MUSEO DE EL PRADO, SIN LEVANTARSE DA SILLA

Non serei eu quen diga que a mellor maneira de ver os grandes clásicos da pintura sexa sentado ante a pantalla do ordenador, pero é unha das maneiras que temos de velas se é que non temos a sorte de poder acudir en persona a un dos grandísimos Museos que temos.

O Museo do Prado permite visitas interactivas a unha calidade increíble, que podedes ver, por exemplo, neste impresionante vídeo

http://www.museodelprado.es/exposiciones/info/en-el-museo/rubens/rubens-360/

O MUNDO DE ESCHER

"Maurits Cornelis Escher, máis coñecido como M. C. Escher (Leeuwarden, Países Baixos, 17 de xuño de 1898 - Hilversum, Países Baixos, 27 de marzo de 1972), debuxante e gravador holandés, é mundialmente famoso polos seus debuxos nos que desafía á percepción do espectador, e xoga co ilusorio e o real, desvirtuando as leis da perspectiva a partires dun profundo conocimento dela e das súas leis.

Cunha obra de máis de 400 gravados e máis de 2000 debuxos, espalladas por todo o mundo e multiplicadas en milleiros de reproducións en libros, posters, etc, é hoxe un artista moi mediático, dada a curiosidade do seu plantexamento artístico, sinxelo en apariencia, pero moi laborioso e tecnicamente complexísimo.

Pode considerarse tamén un outsider dentro do mundo da arte e da representación visual, moi alonxado de misticismos, e da idea de trasmitir sentimentos ou conceptos "artísticos". O seu foi xogar coa representación visual pura, xogar co espectador, facerlle sentir partícipe do propio engano que supón mirar dentro dun cadro.

Xoga con conceptos contrapostos como o branco e negro, o finito e o infinito, e sobre todo, coa liña que separa realidade de ficción, algo que interesou dende sempre a tódalas artes.

Podemos ver na súa obra sobre todo tres tipo de temas:

• A estrutura do espaZo – IncluÍndo paisaXes, compenetración do mundo e corpos matemáticos.
• A estrutura da superficie – Metamorfosis, ciclos e aproximacións ao infinito.
• A proxeción do espazo tridimensional no plano – Representación pictórica tradicional, perspectiva e figuras imposibles.

O máis coñecido deste autor son as figuras ou obxetos imposibles, representacións aparentemente tridimensionais pero que introducen enganos ou trampas que nos fan dudar de qué é cóncavo-convexo, qué direción toman os obxetos, qué é máis grande ou máis pequeno, ou qué está máis cerca ou máis lonxe.

En definitiva, é un xogo visual e perceptivo que fai parte importante da imaxen o propio espectador, en canto de que é plenamente consciente do engaño no que participa e que él mesmo (nós mesmos) construímos.

Se che interesa este autor, podes saber máis cousas del nestos enlaces:

http://es.wikipedia.org/wiki/Maurits_Cornelis_Escher

http://www.mcescher.com/